Sanatın dünya çapında popülerleşmesiyle klasik müzik de diğer müzik türleriyle, örneğin cazla, yeni bağlar kurdu. Bach yorumunuzda da cazdan yararlandınız. Bu deneyimler klasik müzik dinleyicileri açısından bir fark yarattı mı? Daha fazla dinleyiciye ulaşabildiniz mi?

Güher Pekinel: Klasik müziği caza entegre etmek pek de kolay değil. İki farklı müzik kültürü ve ifade biçimi arasında bir uyum yakalamak gerekiyor. Bunu yapabilen çok az sanatçı var ve Jacques Loussier de bunlardan biri. Klasik müzik, caz aracılığıyla özgürleşip zenginleşirken, caz da klasik geleneğinin içinde yeni bir derinlik kazanıyor. Merak artıyor ve önemli olan da bu. Klasik ve caz dinleyicileri arasındaki mesafe daralıyor ve her iki müzik türü de kalitelerinden ödün vermeden bir potada eriyor. Açıkçası bu sürdürmek istediğimiz bir şey.

Jacques Loussier Trio ile kaydettiğiniz Take Bach albümü Bach’ın iki ve üç piyano için konçertolarının caz yorumlarını içeriyor. Bach’ın müziğinin varyasyon, emprovizasyon ve diğer müzik türlerine adaptasyon açısından daha uygun olduğunu söyleyebilir misiniz?

Süher Pekinel: Çocukluğumuzdan bu yana Bach ile iç içeyiz. Kendisi zamansız yapılar kurmuş ve matematiksel şeffaflıkları dolayısıyla eserleri kolaylıkla dönüştürülebilen bir besteci olmuştur. Caz müzisyenleri için hep revaçta olmasının nedeni de bu. Eserlerindeki “swing”,  müziğinin caza son derece uygun olmasını sağlıyor. Bach eserlerinin mimarisinin yeniden düzenlenmesiyle cazdaki “swing”i yakalamak mümkün hale geliyor. Tabii ki bu onun müziğini yabancılaştırmıyor, aksine müzik yeni bir boyut ve şeffaflık kazanırken müzisyene de emprovizasyon açısından yeni olanaklar sunuyor.