Brahms ve Saint-Saëns’ın iki piyano için eserleri

Sonat pek çok gizli tuzağı barındırsa da Pekineller işin içinden hayranlık uyandırıcı bir şekilde çıkıyor

Bryce Morrison, 2005

Warner Classics’ten çıkan bu kaydın kitapçığına baktığımızda Güher ve Süher Pekinel’in Serkin, Arrau, Yvonne Loriod ve Horszowski ile çalıştığını görüyoruz. Bu kökenden gelen aşılması güç birikim, ender bulunan parlaklığa sahip performansları ve her notanın hakkını vermelerini açıklıyor. Kristal berraklığında netlikleri ve enerjileri Brahms’ın sonatındaki güçlükler, opaklık ve tıkanık dokuların sunduğu tehlikeyi ortadan kaldırıyor. Bu sonat, Piyanolu Beşli olarak yeniden ortaya çıkmadan önce Clara Schumann’ın sert eleştirisiyle karşı karşıya kalmıştı.

Pekineller ilk bölümün gelişme kesitinin başlangıcında o huzursuz atmosferi olması gerektiği gibi hissettiriyor. Ve Scherzo’yla o meşum kadere doğru dolu dizgin gitmeden önce Andante bölümdeki huzuru da yaşatıyor. Hâkimiyetleri ve kontrolleriyle bu tıkanıklığı her anlamda aşarak, karmaşanın her şekilde üstesinden gelip son bölümün Presto non troppo kesitinde kendilerinden emin bir şekilde eseri zirve noktasına çıkartarak tamamlıyorlar.

Bu ağır başlangıcı izleyen valsler sonrası, Macar Dansları’yla hoş ve parıltılı bir rahatlama geliyor. Almanya’dan Fransa’ya uzanan ikilinin Saint-Saëns’ın Beethoven’ın Bir Teması Üzerine Varyasonları’ndaki performansı büyüleyici bir canlılık ve yumuşaklığa sahip. Üç numaralı Varyason’un son derece hızlı akorları onları ürkütecek bir yapı değil. Eser boyunca virtüözitelerini korkusuzca ama müzikaliteden de ödün vermeden sergiliyorlar. Elimizdeki, ikilinin diskografisinin nitelikli ve iyi kaydedilmiş bir parçası.